Zihnimde Ayaklanan Her Düşüncenin

zihnimde ayaklanan her düşüncenin
Sen fark etmesen de
Ele başı oldun
Ruhuma saldıran, tarumar eden
Yağmacı yüz bin atlının.

Tenime yapışan
Sıradan bir örümceğin işlediği
Hayranlık uyandırsa da kaşındıran
Ağdan yapılma tenin
Sen fark etmesen de
vahşi bir gülümsemeyle
ve sanal bir tatminle
uyandığım En kanlı düşlerimin
Başrol oyuncusu oldun

Pörsümüş kabuğundan kurtulup
Etli ve sulu
Ve lezzetli tenini
Merakla ve hevesle ve beğeni beklercesine
Sunan
Çırılçıplak bilincime
Diş izlerini bırakıp
Kanatıp
Ve yetinmeyip
İyice bulandırıp
Daha çok bulandırıp
Kirli parmaklarını göz bebeklerime
Değdirip
Günümü karartıp
Sen fark etmesen de
Bu manasız ve çıkışsız
Ve ürkütücü ve çılgın festivalin
Baş palyaçosu oldun
Yüzünde kat kat boyayla şişen
Aslında ip kadar ince ve hacimsiz olan.

Bir yılan kadar sessiz yaklaşıp
bir kedi kadar ısrarcı
Adına aşk dediğin tuhaflığın uğruna
Didikleyip etimden
Şişirip karnını
Sonra yaslanıp arkana
Ayıp nedir bilmeden
Koklayıp saçımdan
Koparıp tel tel
Bir akbaba kadar korkak ama tehlikeli
Sen kadar yabancı
Ah o kadar uzak...
Bir o kadar zahiri kılıp kendini
Gittin ya yoluna
Hiç ısınamayan ellerini alıp yanına
Sen fark etmesen de
Yazdığım her şiirin konusu oldun
Öfke saçıp nefret kusan
Ve Hiç son bulmayan
Esasında başlaması bile gerekmeyen.