Zihni Taştan Şiirleri - Şair Zihni Taştan

Eridi dağların karı kalmadı,
Kurudu bağların gülü kalmadı,
Gayri bu cihanda gönlüm kalmadı,
Ümidim rabbimin affına Zihni.

Büyükten küçüğe sevgi kalmadı,

Gelin kulak verin siz yavrum bana,
Sakın meyletmeyin nefsi şeytana,
Hesabınız olsun doğrudan yana,
Kul hakkına dikkat eyleyin oğlum.

Allah adı olursa her işin önü,

Hakka bağlan sakın nefsine değil,
Hakka giden doğru yoluna eğil,
Her yerde her zaman sen hakkı çağır,
Yoksa hakka giden yol bulamazsın.

Zihni yaradana şükrünü artır,

Zihni dikkatle bak düne bugüne,
Ona göre iyi hazırlan yarına,
Sakın bel bağlama dünya varına,
Sorgusu var hesap veremen Zihni.

Ya Muhammed canım seni arzular,

Zihni gel şükreyle yaradana sen,
Sakın feryad edip eyleme isyan,
Hakkın dergahında bulunmaz isyan,
Bir derde bin şifa verene gittim.

Git büyük kapıya dertlerin bitsin,

Fırsat elindeyken dön haktan yanı,
Bir gün terk edersin sen bu cihanı,
Yakınların kabre koyarlar seni,
Bırakıp giderler toprak içinde.

Zihni'ye sen lütfun ile rahmet et,

Aldanma faninin saltanatına,
Şükreyle Allah'ın tüm nimetlerine,
Bir gün gideceksin toprak altına,
Yoktur başka durak son belli Zihni.

Doğum ile başlar hayatın başı,

Dinle öğüdüm var be nefsim sana:
Rahmet denizine batıver gitsin.
Mansur gibi sen de dar ağacına,
Ölümü göze al yatıver gitsin.

Bir dertli hastasın kaçma şifadan,

Şu aleme baktım efkara daldım,
Hikmet'i Hüda'ya akıl ermiyor.
Nizamı alemi ne güzel kurmuş,
Hikmet'i Hüdaya akıl ermiyor.

İnsan doğar doğmaz yaşam başlıyor,

Uçar da giderim ben bir kuş olsam,
Gidip ol Kabe'de namazım kılsam,
Mescidinde toprak olsam taş olsam,
Koysalar Kabe'ye harç ile beni.

Aşkınla ateşim yanar özümde,