Zihinde Kayboluş Şiiri - Yusuf Can Berk

İçimden konuşmak gelmiyor bugün
Yalnız düşünmek
Bedenimi serdiğim kanepe
Bu defa sihirbazın dikenli yatağı gibi
İnce bir göz kapağı
İnsanı dünyadan alıp muhayyele
Nasıl götürüyor etrafı simsiyah yapıp?
Açıyor kapıyı zamana düşman anılara
Yüzleşiyorum

İçimden konuşmak gelmiyor bugün
Yalnız hissetmek
Zihnimde kendi sesimin yankısı
Hiç bu kadar korkunç gelmemişti
Fısıldıyorlar karanlıktan
Haykırıyorum

Ruhum genç daha
Ruhum genç daha
Ruhum genç daha

Çıkış arıyorum bu karanlık mahzenden
Geri dönmemek üzere bir çıkış
Kaçsam da kurtulmak ne mümkün kendimden
Nereye gitsem, peşimdeyim
Ne bir dal var tutunacak
Ne de bir son çarpıp uyanacak
Zihinde kayboluş, en büyük cezam