Zihin Yorgunluğu Şiiri - Müslim Avcıoğlu

Yıllar yükledi
Zihnime yorgunluğu,
Yavaş yavaş, sezdirmeden.
İsyan kopmasın diye.
Damlattı zehrini
Acı çektirmeden.

Zerre zerre, yavaş yavaş.
Alıştırıldı vücut.
Bir ihtiyaç gibi, her an alındı.
Onsuz hayat bir düş oldu.
Yorgunluk zihne salındı.

Gürültü!
Düşünceye akseden şeytan.!
Beyini kemiren böcek..
Beton dünyalar içinde
Ağını kurmuş örümcek

Yaşanılan hayat
Ruhta hissedilen yorgunluğun anası.
Büyüyen, gelişen teknoloji
Gürültüyü üretti
Yeni bir ürün diye
İnsanlara sattı.
Evlerde beyaz eşya
Televizyon, müzik seti
Yollarda arabalar
Sanayide fabrika
Okulda saatte cepte zil
Hayatımız hep rezil

Yirmidört saat hayat
Yirmidört saat gültü..
Beyinlerimizde,
Bitmeyen uğultu..
Dünya!
Ruh hastası doldu.
İnsan!
Susuz kalmış çiçek gibi soldu.
Kendi kendinin yamyamı oldu.
Hem bağırdı hem yedi
Yok oluşa gidiyor.
Kendine acımadan.

İnsan!
Sanki deliriyor
Bu tezatlar içinde
Kişilerden ne bekleniyor.
Aksine,
Hergün,
Dertlerine dert ekleniyor.
İnanç zayıf
Madde yok
Başında dertleri çok.
Yoklukların içinde
Nasıl olsun karnı tok
Dünyamızın içinde
Böyle insanlar pek çok.
18/5/1981 YTÖO Kütüphanesi12.51
18/3/2001 gantep00.54