Zihin Çöplüğü Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Karanlık bir odada kaybolmuş düşünceler,
Beynimde yankılanan bir savaş,
Her fikir bir hançer,
Derdin derinliklerinde çürüyen bir beden,
İçimdeki boşluk, bir uçurumun sesi,
Zincirlerim, ruhumu sıkan prangalar gibi,
Duygularım, yırtık perdelerde dalgalanıyor.

Gözlerimdeki ateş, bir alev yeri,
Yanımda hayaletler, sarmalanmış ruhlar,
İçimdeki çığlık, gecenin en derin köşesi,
Bir yudum karanlık, bir avuç boşluk,
Zaman, bir katil, her anı kesik,
Ve ben, kendi cehennemimde kaybolmuş bir varlığım.

Aklım, bir labirent, çıkışsız sokaklar,
Kendimden kaçarken, her köşe başında bir tuzak,
Düşlerim, kırık aynalarda yankılanıyor,
Her yansıma, içimde açılan yaraların hikayesi,
Birer birer kopuyor bağlarım,
Yalnızlık, yırtıcı bir yılan gibi sarıyor ruhumu.

Birçok kapı kapandı ardımda,
Her biri başka bir deliliği doğuruyor,
Gözyaşlarım, bir nehri oluşturuyor,
Aşırı azapla sulanan toprağımda,
Ve ben, bir tohum gibi çürümekteyim,
Özlemim, kaybolmuş bir çığlık.

Gece, bir fırtına, her yıldız bir gözyaşı,
Zihnimdeki patlamalar, birer kurşun,
Her ses, bir hıçkırık, karanlığın derinlerinde,
Ve ben, çürüyen bir yankı,
Kendimi kaybederken, her an bir başkasında,
Bambaşka bir hayal, bir psikopatın yankısı.

Kendimle savaşıyorum, içimdeki kaos,
Bir deliliğin sınırlarında dolaşırken,
Yüreğimde açılan yaralar, her bir çizgi,
Bir resim, bir tablo, kanla sulanmış,
Soyut bir sanat, ama acı gerçeğim,
Ve ben, bu karmaşanın içinde kaybolmuşum.

Bir gün, bu karanlık sona erecek mi?
Her gece, içimde yeni bir delilik doğarken,
Gözlerimdeki ateş, bir gün sönecek mi?
Yoksa bu çığlık, ruhumun derinliklerinde yankılanacak mı?
Bir umudu daha yitirirken,
Kendi içimdeki kıyamet,
Beni boğacak mı, yoksa özgür mü bırakacak?

Zaman, bir akrep gibi sokuyor,
Ve ben, bu döngüde kaybolmuşum,
Bir gün, belki bir gün,
Düşlerimden süzülen o çığlık,
Yüreğime dokunacak bir başka hayal ile,
Hayatımın en karanlık köşesini aydınlatacak mı?

Zihin çöplüğümde kaybolmuş her düşünce,
Bir fırtına gibi geçiyor,
Ve ben, bu kaosun ortasında,
Kendimi ararken kaybolmuşum,
Bir deliliğin çığlığıyla yankılanıyor,
Ve belki de bir gün,
Yalnızlığın karanlığında,
Bir ışık belirecek,
Ruhumun derinliklerinden yükselip.

-