ZigZag Şiiri - Ulaş Güleviz

koşarak büyüdü çocuk
koşarak düştü düşünden
gerçeğine

kalktı ve ağladı
baktı ve yalnızdı hâlâ
ama mutlu olacağına inandı
düşüne sarıldığı zaman da
...... yalnızdı.......................

ergen oldu bir solukta
en büyüdü
boy uzadı
ve boyunu aşan yalnızlığı - hâlâ başucunda
saçlarını - buluta dokunduran yoğun yalnızlığı

“delikanlı” deniliyordu o yaştakilerin adına
hayatı tanımak için gerekliydi biraz delilik
yırtarcasına zamanı
ve belki yakarcasına yaşanmalıydı gençlik
delidolu
belki biraz aylak
biraz başınabuyruk
ama uzanabileceğine inandığı düşleri olmalıydı başucunda
gerçeğe dönüştürebileceği
mavi düşler

otuz üç yıl sonra şimdi
dönüp baktığında hayata
değişen fazla bir şey olmadığı ayan beyan ortada
yine düşler vardı gerçeğe düşüren
yine yalnızlık kopkoyu sarmakta tenini
yine biriktirdiği aşk -- tüm sıcaklığıyla yüreğinde
delikanlılıktan deliliğe terfi etme isteği sırıtırken yalnızlığında
ve gerçekleşmek bilmeyen düşler -- yorucu
yıkıcı
alçaltıcı durumlara sokmaktan başka bir işe yaramamakta

şimdi denilebilir ki
tanıyor olmalıydı hayatı..!
? ? ? ! ! ! ...
hayatı yaşamak
hayatın kurallarıyla olacaksa eğer
ve onun belirleyeceği çizgilerle olacaksa hep bu
ve kocaman bir evetse hayat
ne şimdi -- ne de bir başka zaman
tanımayacağım hayatı
ve yalnızlığımı da kuşanıp - düşlerime sığınacağım