Zigana'dan Kuşlar İnmekte Dersim'e

çocuklar uyanmadan
gün doğarken gömün beni

ayazı giyinince ıssız geceler
dağları sererdi üstüne
sıcaklığına kuşlar üşüşürdü gökyüzünden

ne silah kuşanmıştı ne korku
düşününce Harran Ovası’ndaki kimsesiz çocukları
uyanıp uykularından
teneffüse çıkardı geceleri

rüzgar giyinirdi gözleri
ne yağmura boyun eğerdi
ne de teslim olurdu sele
Pülümür’e yaslamışken sırtını
gülüşünden vuruldu bir okulun önünde

sırtına saplandı kurşun
demedi of
yüzükoyun kapaklandı
sürüklendi Dersim’e
gelincik tarlasına döndü yüreği
sadece saçları üşüdü o gece

Uzatın ellerinizi
Zigana’dan kuşlar inmekte Dersim’e

Sıtkı Özkaya