Güneş Kayboldu Ufuktan,
Bulutlar Çöktü Başıma.
Yavaş Yavaş Karanlıktan,
Yol Görünmez Oldu Bana...
Nak: Karanlıklar Aydınlandı,
Bir Mucize Yaratıldı.
Yolculuğun Tam Ufkunda, 2
Ateş Böceği Atıldı... 2
Yıldızlarla Yol Alırken,
Ay Buluta Sarılmıştım.
Meçhul Dağların Elinde,
Sessiz Sedasız Kalmıştım...
Yapayalnız Bir Ortamda,
Görünmez Vadi Yolunda,
Gece Zifrin Kuşağında,
Ateş Böceği Karşımda..
Bir Güneş Gibi Doğdular,
Etrafımı Işıttılar.
Umutsuz Karanlıklarda,
Dünya'mı Aydınlattılar...
10.10.1990
Kayıt Tarihi : 21.11.2016 04:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!