Zift Şiiri - Hurre Zan

Görmek istemiyorum o pis suratlarınızı.
İğrençliginiz bir alın çizgisi misali,
zift gibi olmuş kalplerinizin yansıması.
Baktıkça kim bilir
ne şerler saklı o sahte yüzlerde,
hissettiğim yalnızca bir mide bulantısı.
O da kalbimden bana işaret,
içten içe sessiz bir yardım çığlığı.

Duymak istemiyorum.
O yalan dolu ağızlarınızdan çıkan,
pislikle yamalanmış sözde laflarınızı.
Mecburiyetten bu sohbetlerimiz,
yoksa kim çeker sizin o,
suratlarınızdan akan şer dolu ırmakları.
Ama en güzeli de bir bir vurmak,
o pis suratlarınıza, doğru sözün oklarını.
Lakin taşıyınca kalbinde bir vicdan,
kıramıyorsun,
bazen uzaklaşmak yetiyor
işte o da tek kurtuluş haritası.

Tüm duyularım kapalı,
Ne duymak, ne görmek ne de sevmek sizi.
Hakkettiğiz tek şey, yok sayılmak.
O bile fazla, bu da sizin layığınız.
Bizde de bulunur bir dil, bir ağız.
Hatta biz de biliriz,
kusurlarınızı bir bir güneş gibi yaymayı.
Fakat bizi durduran yalnızca
edebimiz, saygımız,
ve siz de bulunmayan o ahlakımız.

Sözün kısası, istemiyorum.
Ne duymak ne görmek ne de sevmek sizi.
Yokluğunuz bir nimet gözümde.
Rabbimden tüm temennim
bu nimetlerin artması.

- Hurrezan