Unutulmuş sokak ortasında
Hezimete uğratmış hayat
Açlığı ile kalakalmış
Üstünde tonlarca yük varmışçasına
Gölgeleri yutan karanlıklarda
Gözleri solmuş
İncinmiş yüreği kahpeliklerden
Acısı inancını alt etmiş
Günahlarını anlamak için
Örtüşmüşler toprakla
Tutunamıyorlar soluksuz yaşama
Kir ile örtüşen bedeni
Omuzuna düşercesine başı
Ağlıyor unutulmuşluğuna
Sokak çocukları diyorlar
Görmemezlikten gelip
İtiyorlar ölmeden cehennemin dibine
Umut çok uzakta onlara
Sıkışmışlar sığınaklarla güvensizlikler arasında
Çırılçıplak kalakalmışlar yol ortasında
Teselli sokaklar belki
Belki de korkak yaptığından
Ve kendi acısına sahip çıkamadıklarından
Yalnızlıklar ruhunun derinliklerinde
Belirlemiş yüz çizgilerini
Artık sokak lambalarının giremediği kuytularda
Zifiri karanlık onlar
Kayıt Tarihi : 13.5.2014 16:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!