Yokluğun resmen bir alacakaranlık
Göz gözü görmüyor zifiri karanlık
Ne gündüz parlayan güneş
Ne geceyi aydınlatan dolunay
Senin varlığın ile ışıldayan gönlümün yanında
Yetersiz geliyor, sönük kalıyor.
Seni düşünmek bile önümü açıyor
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla