Yokluğun resmen bir alacakaranlık
Göz gözü görmüyor zifiri karanlık
Ne gündüz parlayan güneş
Ne geceyi aydınlatan dolunay
Senin varlığın ile ışıldayan gönlümün yanında
Yetersiz geliyor, sönük kalıyor.
Seni düşünmek bile önümü açıyor
Kabuslarım sona eriyor
Gecelerim huzurla doluyor
Ruhum ışığını takip ediyor
Yolun sonuna varabilmek için
Ne kadar engel varsa yıkıp geçiyor
Ellerimiz kavuşuyor...
Ve yine bir anda alacakaranlık geliyor
Göz gözü görmüyor zifiri karanlık
Ellerim boş kalıyor gönlüm seni göremiyor
Kayıt Tarihi : 8.6.2021 22:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
21:48... otururken yine parkta bir şarkıdan esinliyorunum biraz... resimlerine bakıyorum... geceye bakıyorum...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!