Zifiri karanlık Şiiri - Mehmet Çoban

“Karanlıktan aydınlığa çıkmanın yolu karanlığı terk etmektir”

Hemen tamam demeyelim
Karanlık üzerine düşünelim

Karanlık diye tanımladığımız insanı köleleştiren
İnsanları insanlara kulluk ettiren
Düşünce, davranışlar toplamıysa
İşimiz çok zordur bu yargıda

Sevginin aşırısı insanları putlaştırırken
Duygusal motifler insanları bağlarken
Dokunulmaz, tartışılmaz, değiştirilmez yargılar oluştururken
İnsan kontrolünü kaybederse,
Aklı köleleşir
Mantığı köleleşir
İradesi köleleşir

Eski zamanlarda insanlar üzerine tanrılık yapanlar
Açık, seçik tanrılıklarını ortaya koydular
Çağımızda her şey bir birine karışmış durumda
Tanrılar var ama, söylemleri çıkmıyor sanki tanrılığa
Konuşmaları, barıştan, sevgiden, özgürlükten yana
Eğitimle, görsel yazılı medyayla
İnsanları bağlıyorlar yasalarına
Özgürlük deyip çıkıyorlar adına
Yalan, ikiyüzlülük, çıkarlar işbaşında
İşini bilen kaptandır bu yolda

Karanlık diye tanımladığımız ışıksızlıksa
Çare ya bir ışık yakmakta
Ya da ışığa doğru koşmakta

Her ikisi de zor bu çağda
Çağın köleliği, daha çetin eski zamanlara
Hal hal vardı eskiden köle kadınların ayaklarında
Boyunlarında veya burunlarında bir halka
Ayaklarına demir pranga
Daha olmadı kızgın demirle bir damga
Erkeğiyle kadınıyla kölelik yaşamında
Binlerce özgür bebek doğurdu kölelik yaşamına

Görünürdü kölelik apaçık ortalıkta
İnsanlar satılırdı mezatlarda
Günümüzde herkes özgürdür güya
Bir sistem sunarlar insanların yaşamına
Her yanından bağlarlar insanı yaşam kurallarına
Haydi kıpırdarsan kıpırdasana

Görünmez kölelik var zamanımızda
Görünür yasalarla, görünmezlik sanatında
Görünmeze karşı yürü haydi sıkıyorsa
Işıklarla donatılmış dünyada
İnsan aklı zifiri karanlıkta

11.12.2013 – İzmir