Geceler öyle uzun gelirki bazen
İnsan kaybolur sessizliğin karanlığında
Sessizliğin pençesi öyle sarılırki sana
Bırakmaz bir daha aydınlığa çıkmana
Seni saf dışı bırakarak ruhunu ele geçirir
Ruhun sonbaharda dökülen yapraklar gibi
Duygularını ona her karanlıkta verir.
Taki sen onu bırakıp gidene değin
Kayıt Tarihi : 10.11.2011 11:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!