Zifiri Karanlığa Şiiri - Umut Göksu

Günler akıp gidiyor, karışıyordu
Çağlayan engin denizlere.
Ben hariç herkes kolayca,
Bu hızlı akıntıya göğüs geriyor,
Mutlulukla sevinçle yüzüyorlardı.

Onlar akıntıya karşı bir balık gibi yüzerken
Ben debelenip duruyor,
Tutunacak bir dal arıyordu gözlerim.
Hayallerim hızla uzaklaşıyordu
Kayıveriyordu ellerimden öylece.

Zorluklar içinde bata çıka çırpınıyordum.
Nefes almaya çalışıyordum, su yutuyordum.
İnsanlar bana bakıp gülüyorlardı.
Büyük dalgalar yalnızca bana işliyordu.
Yorulmaya başlıyor, çıkamıyordum yüzeye.

Neden çabalıyorum sanki diye düşündüm.
Her şey olumsuz, her şey kötü dedim.
Ne gerek vardı hayatta kalmaya?
Belkide balık değil kuş olduğum içindi batmam.
Elveda hayat dedim ve hareket etmedim.
Bıraktım kendimi siyahın içine;
Battım... En dibe... Zifiri Karanlığa....