Zifiri Kal Gece Karanlık Eskidi

gece
al kuytu hüznümü yüzümden
karanlık koynunda sakla / çiçek /
açana kadar gün / gülün koktuğu yastıkta

başım şair andı gibi yükseğinde yüreğinin
giyotiniyle vur / düşsün kucağına
alın / yazısının mürekkebi kurumadan
kurşun hızında

aynaların sırsızlığını / görmesin kimse
yaşamın şeffaf arsızlığı sırıtırken
hasretin ötesine kaç bahar var
ezeli tekerrür eden kaç tarih
yazar yaradan / yaradan kanayıp
ölen kaç şair ey yar

zifiri kal gece karanlık eskidi
yıldız birinci kadirden parlak mavi
sana sarılırken giydiğim gömlek kadar..