“kış günü istanbula yağmur indiğinde
hava kararır sensizlikten canım acır
benden uzakta olduğunu bildiğimde
gökyüzü zifiri olur yüreğim sancır
güneşli günleri arkada bırakarak
hayat döngüsünü aklımızda tutarak
yeniden aydınlık zamanları umarak
içim çiçek açar uzak bir ışık şavkır
şimdi kış geldi bahar uzun bir uykuda
arzular mutluluğa engeldir der buda
intihara meyilliydin bir kaşık suda
kış günü bedenimiz ruhumuza ağır
güneş uzaklaştı bu kış ağır geçecek
bu aşk kışa dayanıklı güzel bir çiçek
mum hazır kırmızı şarabı kim içecek
ya sen bana gel yada beni sana çağır…” 15.10.2011
Kayıt Tarihi : 15.10.2011 19:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!