Zifir Karası Şiiri - Zennehar Yılmaz

Yine gecemin kovuğundan çıkardım hayallerimi Firarda uykular göz kapaklarım kapalı dalıştayım Serzenişin kıyamında 7/24 nöbetinde kıyamındayım Kurutup sakladığım yapraklardan demlediğim, Bitki çayımı yudumluyorum… Işığım sönük bir iki dal sigaram bir demlik bitki çayımla, Düşlerimle ısıtıyorum donuk buz tutası gecelerimi Kimsesiz sessizliğin yalnızlığın saltanatındayım. Şafak kaçkınlarını sorup aramaktayım Perdemin arasından gözüme sokak lambası çalıyor Büyüsünü bozuyor rüzgârın kıpırdanışıyla Radyomda hafif kısık bir tonda şarkı, Notalarının tıngırtısı ilham verir gibi Arıyorum, arıyorum, arıyorum ama yok Öylesi saklı ki uykular, rüyalar. Hayallerim bile bölük, bölük kesik, kesik Yine titriyorum siyahında gecemin Neden hiç ses yok ıssız karartılar arasında Suçu neydi gecenin neydi ki zifir karanlıklara tutsak olmuş Günahı ne yoksa hayalperestlere perde çekmesi mi buna sebep, Yoksa yıldızlarını saklayan sabahlara kesilen faturası mıydı? Katran karası zifir gibi tenine değesi çıkaramadığım zifir karası gibi… Zennehar Yılmaz