Zifir Karanlık Gözlerin Şiiri - İsmet Zeren

Leylakları öpüyordu gözlerim
Yaklaşamadıkça tenine
Islıklarla fısıldıyordu rüzgar
Dönmeden gizemin bedenine
Hain nasılda şaşkınım şimdi
Bin pişman...
Yüz bin kere perişan
Islanan gözbebeklerim mi masum
Nihayetsiz savaşlarda yorgun
Bir adım bir adım olsun atamadan
Geri dönecekmisin o küçük dünyana
Neden kararsızsın neden mağlup
Zaferin bir benmiyim zeytin dalında
Bir yenilgi trenine binmekte şimdi
Her sene aynı gün ve aynı saatte
Yaşanmakta o uğursuz ikindi
Su damlaları kadar kısa ve pürüzsüz
Bir yaşamı seçmek isterdim /olmadı
Ne senden buldum umduklarımı
Nede hayat beni hiç süprizli bulmadı
Esen her dal kırılıp ayrıldıkça gövdeden
Çatırdayan yanlızca korkularımdı
Bir pembe bluz bir beyaz mendil
Benim en çok ağladığım şarkılarımdı