Zifir Kadar Karanlık Şiiri - Özdemir Koca

Yine bu gece düşümde gördüm,
Uykumun en güzel yerini böldün,
Ben ne söylesem boşadır sözüm,
Bilmiyorum seni ben nasıl sevdim.

Kahretsin işte öyle kurulmuş hayat,
Gökyüzü masmavi içim bir rahat,
Yıldızlar sönse ne telaş umurumda...
Karanlıklar güzeldir ışıklar berbat.

Sen de düşünmüşsün belli bu gece,
Perdeleri açmış yoluma bakmışsın...
Anlaşılan gurur işte kafayı takmışsın,
Gecenin karanlığında düşündüm seni.

Zifir gibi karanlık, Ay gibi berrakmışsın.