Ziba Halil Şiirleri - Şair Ziba Halil

Acısı içini göynetir.
Siyirip ata bilmezsin.
Tatlısı kalbini duygulandırır.
Kendini tuta bilmezsin.
Övgüsü dünyanın mutlusu eder.
Göylere kaldırır.

Güneşe kar yağıyor yine.
Sabahdan.
Ellerim üşüyor ellerinde.
İçin hiç bişey söylemiyor.
Yüzün gibi.
Boş şişe gibisin şimdi.

Bir dost bulmak bir hazine bulmak gibi. Bir dost kayb etmek bir dünya itirmek gibi. Kalbimde bi yerin vardı senin. Ruhuma yakın. Derdi kendi dertim gibi içimi acıtan. Durumuna üzüldüyüm. Yardım ede bilmek için çaba sarf etdiyim. Bi dost kayb etdim bu gün. Bilmem, omu beni kırdı, benmi onu? ! Tek bildiyim yanlış anlayıb karar vermesi. Ne kolaymış söküp atmak. Kırıb en ince bağları. Çok itkilerim olub, çok. Yaşarlarken insanlar itirmişim. İhanetleri yüzündün. Hayatda iken ölübler benim için. Yakınlarımı, doğmalarımı bir gecede kayb etmişim. Hayatda kendi yolumu seçdiyim için. En ağır itki insan itkisidir, biliyormusun? ! Biliyorsun elbet. Kayb ederek gelmişsin bu günlere. İtirdiklerin yüzünden keçmişsin kendinden. Qaliba en kötüsü hayatdayalarken kayb etmekmiş, diyimi? Senin gibi... Duvarına yaza bilmemek. Bidaha paylaşmamak acıyı, sevinci. Ortak noktamızı- şiirlei bile. Ne dinlediyini, ne hallere düşdüyünü bilmemek. Ağlıyorum, bilyormusun? Dün beni yanlış suçladığından dolayı kızgınlığım Yaşa dönüşüb şimdi. Bir insan kayb etmişim. Bir dost, arkadaş gözümün yaşıyla ruhumdan ayrılıyor. Ağlıyorum seni. Dostluğumuzun böyle aptal bir yanlış anlamadan Biteceyini tahmin bile edemezdim. Güven! Güvendir en önemli. Dostluqda, sevgide. Şübhe! İçinde zarra kadar şübhe varsa biter bu ilişki. Güvenden başlar her yolçuluk hayat yolunda. Olmadan bu hiss-palavra her şey. Sen nasıl seviyorsun güvenmediyin birisini? Neden unutamıyorsun? Öyle zormu sene acıdan başka heç bişey vermeyen birisini kafandan atmak? Onun yüzünden alakası olamyan birilerini suçlamak. Hoşca kal, arkadaşım. Sana mutluluklar diliyorum. Bi daha acı görmeyesin. Ve bu yüzden kimseni yanlışıkla suçlamayasın. Seni tamamen unutmayacağım. Hatırlayacağım ara-sıra tabii ki. Hatırlatıkca kederleneciyim, biliyorum. Göresin ne yapıyor, ne düşünüyor diye. Sen de hatırlayacaksın beni,belki. Belki acıtacak seni yokluğum. Onu bilemem. Ama, bidaha heç bizaman karşılaşmasak da bil ki ben o diyilim. Ben sen dediyin adam diyilim. Ben seni tesadüfen buldum. Kalbimde yer ayırdım acı çeken kalbine. Ruhumun ortamına kabul etdim seni. Kısmat böyleymiş demekki. Her şey bitir bir gün. Dostluqlar, sevgiler, ilişkiler de öyle. Bir dünya itirdim. Hazinemi kayb etdim bu gün. Elfida! Elfida bidaha dostum deyemeyeciyim insan Güler Tan. 08.06.12

İstanbul kadar tatlıdır anılar
İstanbul kadar soğuk
Bir kış gününde
Boğaz köprüsünde
Trafik tıkanıklığında
Donar yüregim

Ne güzeldi o yıllar.
“İlğım” (serap) filmine bakmayı seviyorduk.
80-in diskosunu dinlemeyi.
Michael Jacksonu tazece kaşf etmişdik.
Hâlâ tükürüklü sakızlar Arazın öbür tarafından
ağzımıza yol bulamamışdı.

Bir yanda sensizliyin sancısı.
Bir yanda vatan acısı.
Bir yanda yokluğunun belası.
Bir yanda vatan yarası.
Hâlâ da kanı sızar.
İçim sızlar.

“Doğum günü-üzgün bayram...”
Okurduk cocuklukda.
Evcik-evcik oynadıık,
Geçib gitdi cocukluk da.

Üstünde çiy damlası,

Şiir durmamalı bir yerde.
Şiir güneş olup kondurmalı
Şafaklarnı her kese, her şeye.
Şiir bir yerde durmamlı.
Coşturmalı insanı.
Ağlatmalı bazen.

Ne sevgiler görüb dünya.
Ne ayrılıklar yakıb kalbleri.
Ne aşklar gömüb toprağa.
Qırıb ruhundakı zincirleri, üsyan edib olanlara.
Çılğınlıklarıyla oyatmış baharı.
Gelişleriyle.

Sen benim en zayıf yerimsin.
Beni senle sökmek olur.
Beni senle dağıtmak.
Sen benim en zayıf yerimsin.
Ben sadece senden düşebilirim.
Sadece senden yığıla.