Zî Çeşme Ki Düzmiş Lebüni Hâliku’l-ervâh

Zî çeşme ki düzmiş lebüñi Hâliku’l-Ervâh
Zî şemse ki yazmış yüzüñi Fâliku’l-Isbâh

Yüzüni gören kişi n’ider mihr-ile mâhı
Çün subh ire nîşe gelür şem ile mısbâh

Agzuñ sıfatı gayb işidür kimsene bilmez
Cüz âlimü’l-esrâr anı kim ide îzâh

Kim kurtara bini gözümüñ kanlu yaşından
Gark olana deryâda ne çâre bu mellâh

Baglandı saçuñ ukdesine akl u dil ü cân
Mümkin degül anlaruñ arasında dahı ıslah

Uyhu vü gözüm hûn-ı siyâvuşdur arada
Ol müşkili feth eylemege kim bula miftâh

Vasfın lebünüñ Ahmedi çünkim ide inşâ
Teşne olur anun azb ü sözine kamu ervâh