Ózgür Ve Insanca Yasamak Şiiri - Fahri Işık

Güzel yaşamak özgür ve insanca
Sevinçte tasada paylaşmak hayatı
Uzansa eller kıt’alar boyu sevgiye
Sorunlarsa insanın kendi ürettigi.
Anlasın artık karanlık’da kalan
Tüm canlılardan farklı yaratılan

Bilmiyorsa doğmadaki amacı
Aramıyorsa güneşli yollarda yürümeyi
Koymuyorsa aşk binasına bir tuğla
Yazık gafletten uyanmıyorsa fıtrat
Karanlıklarda oturmuş’sa ayrı
Bedbaht yürekler için
Kim ağlasın benden gayrı

Hiçkimse farkında degil işin
Kaygan zeminde başı boş gidişin
Her yokuştan sonra başlayan inişin
Resimlerde kalacak pahalı gençlik
Biz niye geldik bilmeden göçecegiz
İnsanlar ölüyor manasız savaşlarda
Kaybolmuş umutlarda çocuklar
Masum gözlerde körpe damlalar
Zalim çıkarlarda yitik
Feda edilmiş oyuncaklar çağında
Uçurtmaları yırtılmış
Topaçlarına kurşun sıkmış
Zebani yürekli soyguncu bekçiler
Karnı patlayasıca, para göbekliler

Yaşamak özgür ve insanca
Aydınlıklara kucak açmak
Bir gülü dalında koklamak
Ne güzel olurdu sevmek
Işı’ga dost, bilgeye yaren olmak
Bir varmış bir yokmuştan sonra
Gök kubbede hoş seda kalmak