Zeze Şiiri - Suna Aras

Benim işim taş atmaktır kuyuya
Biraz harmanlayıp dünü bu günü
Uzun ve derin acılardan
Uzun ve derin umutlar çalmak
Seni
Dört bir yana büyütmek zeze
Yarına umutlu bir ses bırakmak.

Sana akanı yorumla
Süzgecinden geçenleri ezberle ve biriktir
Her gün bir öğretendir
İlk aşktan
İlk öpüş gibi kaldır aklına
Ateşin kıpırtısına dokun
Sonsuzluğun gizine
Beni sende onarmayı bil zeze.

Diyorlar ki
Doğarken ağlar çocuklar
Güldüğümü biliyorum çocuk ve cılız
Tırmalayıp iki etten duvarı açarak geçtiğimde
Hayatın ilk yalımı almıştı gözlerimi
Annem utancını yatırmıştı yanına
Belki de ondan güldüm
Nereden bileyim şimdi.

Hayat
Kulağıma eğilip başlıyor dedi
Dağa düşen bir damlasın sen çocuk
Göle gitmen gerekir buluta çıkman için
Ellerin kanayacak yüreğini sağlam tut
Deniz daha bir düştür
Güç iştir
Yıldızları saymakta.

Güneş
Pençe pençe kıvranırken suların üzerinde
Dedim ki zeze
Düş
Ateş
Ve korku
Ben onlara büyüdükçe onlar beni çok geçti
Leylek her yıl bir yavrusunu atar yuvadan
Hayat tut beni
Ben ışık sanıyordum
Ay kocaman bir taş çıktı.

Bendir çal zeze.

Aşk öğren dedi
Hayat
Toprağı sever gibi sürecek seni
Ekip biçecek
Bütün mevsimler geçecek üzerinden
Buz çözülecek.

………………………….
………………………….