Zeytûnî yalnızlık Şiiri - Macit Kuruçay

bu gözler senin değil
bana yer olmalı
zeytûnî gözlerinde
yalnızlık hissediyorum
korkuyorum
kaçıp gözlerine saklanıyorum
bu çözülecek sır değil
gözleri açık taze ölü
bense beyaz tavan
her şey gözlerinde gömülü
vuruldum
kanıyorum ben
öyle boş ki bakışın
öyle anlamsız
gözleri taze kapatılan ölü
geri istiyorum zeytûnî gözlerini
bak bana
ne olur bak
aydınlığım karanlığım
gitme bilmediğin uzaklara
gitme
bana yer olmalı bağında bahçelerinde
ay denize düştü
suya balık
sen içimin içine
sular akıyor
gemiler revnaklı
kime söylüyorsun ki
duyuyor musun beni taze ölü
vuruldum
kanıyorum ben
gözlerin boy aynası
çırpınışımı görüyorum
eridiğimi görüyorum
öldüğümü görüyorum
açsan gözlerini açsan
kapatmasan
kim bağladı ki çeneni
kim bıçak koydu karnına
vuruldum
vuruldum
kanıyorum ben
en az senin kadar öldüm ben

22 Ocak 2002 Salı
(2002 gittin şiir kitabından)