Zeytinlerin saclarini tararken

Ömrümde evimin bahçesinde olan bir tek zeytin ağacından bir kaç kere zeytin toplamışlığım var...Onuda tek tek yerden toplamıştım..Zeytin Bahçesinden zeytin nasıl toplanırmış,bilmezdim..Yarım asır sonra öğrendim..

Bir sevgilinin up uzun saçları nasıl taranırsa öyle taranarak toplanıyor zeytinler...Öyle sevgiyle tarıyorsun ki zeytinin dallarını incitmeden...Oda sana sevgiyle bakıyor sanki sevdalısına bakar gibi...Ağaçtaki meyveler yere indikçe,ağaç yüklerinden kurtuldukça insana gülücükler atıyormuş gibi geliyor...Sen yorğunluktan adım atamaz hale geliyorsun ağaçsa sana sevgiyle bakıyor...Bütün yorgunluğunu alıveriyor sanki.
Her ağaçla konuşuyorum,Yaratana şükrederken Ağacada teşekkür ediyorum."Saçlarını tarıyorum bak,sevgilimin saçlarını tarar gibi....." deyip ,Arada yanık bir türkü tutturuyorum..." oy sevdiğim sana şikayetim var.." yada " ham meyveyi kopardılar dalından..."
" uyan deli kızım,uyan! Yok senden başka beni duyan.." arada bir başka kişi giriyor" Dağlar seni delik delik delerim.."
O bitiriyor ben başlıyorum"Elbet birgün buluşacağız.."
Sıra ablama geliyor o yanık sesiyle ince ince vuruyor sanki sazın tellerine vurur gibi "Uzun ince bir yoldayım.." ...sanırsın karşında Selda Baycan var...Böylece zaman geçip gidiyor,zeytinlerin saçlarını tararken...

Usumda sen,elimde zeytin tarağı..Dilimde sevgiliye hasret binlerce Türkü..
Geliyorsun yamacıma...
Dinliyorsun beni gülümseyerek...
Arada bir zeytin çuvallarını sırtlayıp gidecekleri yere taşıyorum.Sen yine usumda...

Babam arada
çay demliyor,semaverde..
" Çocuklar! Çay hazır,hadi gelin!" Ve sıcacık çay içimizi ısıtıp yorgunluğumuzu alıveriyor...
Babam çağırmasa onca yorgunda olsak iki kardeş geçmişte nasıl yüklendiysek ailemizin yükünü şimdi de öyle yükleniyoruz..Ama bu sefer babamız yanımızda...
Gurur mu,duysam aceba diye düşünüyorum...Lakin babamı affetmekte hep güçlük çekmiştim,o günler aklıma geliyor ve yine öfkeleniyorum...

Geçmişi yaşıyoruz ablamla birlikte...Omuz omuza aştığımız zorlu yolları ,karlı dağları konuşuyoruz..Yinede babama sevgiyle bakıyorum..Beli bükülmüş ve bize çay doldurup veriyor..."Bir bardak daha içer misin,kızım!" Dediğinde içimden sevgiyle boynuna sarılmak geliyor ama yapamıyorum...
" Evet,baba,içerim." Diyorum ve bardağımı dolduruyor..."Teşekkür ederim,eline sağlık çok güzel olmuş "diyorum..
Geçmişte bir kere saçımı okşamışlığı var...Onu hatırlıyorum...İlkokul birinci sınıftaydım...Hepsi o! Sevgisini gösteremeyen babalardan...O saçımı okşadığı gün...Belkide benim en mutlu olduğum gün...Ben büyüyünce babamın sırdaşı olmuşum...Yükünü omuzlarından çekip almışım,farkına varmadan...O benimle hep gurur duymuş,keşke bütün çocuklarım kız olsaydı demiş,kızıma" Anan gibi azimli ol kızım! Ben anneyin azmine hep hayran olmuşumdur!" Demiş...Bugün bardağıma çay dolduruyor...Bir babanın evladına sevgiyle birşeyler ikram etmesi ne güzel bir duyguymuş meger...Yarım asır sonra bu şefkatı gördüm ya, şükür diyorum,bunada şükür!

Sonra yine sana dönüyorum,hala yanımda oturuyorsun bana gülümseyerek..Bak diyorum sana " bak hayatımın mimarı babam!"...
Kızmıyorum artık babama tıpkı senin anne ve babana kızmadığım gibi..Çünkü herşeyi kendimde aramaya devam ediyorum...Hani diyor ya büyük düşünür Hacı Bektaş Veli" Ne ararsan kendinde ara.." diye..Bende rehber edindim onun sözlerini ve hep Kendimde arıyorum...

Zeytinlerin saçlarını tararken geçmişe yolculuk yapmaya devam ediyorum...Çobanlık günlerim...Nede güzeldi o günler...Oğlaklarla dans edişim,onlarla dostla konuşur gibi konuşuşum...Ne güzel dosttu onlar...Şimdi zeytinlerin olduğu yer bizim oyun alanımızdı...Yaz aylarında ,ay ışığında saklambaç oynadığımız ,ateş böcekleriyle dans ettiğimiz yerler..Elektrik ne gezer o yıllarda...
Ay ışığı,idare lambası yada mum...

Sonra yeniden sana dönüyorum..Sakin sakin dinliyorsun,beni" Canım benim yada sevdam benim.." diyerek...

Her gittiğim yerde sen varsın çünkü sen hem yüreğimde,hemde usumdasın... Kadim dostum...
Bitmeyen özlemle,hasretle seni nakşediyorum ilmek ilmek dokuyarak yüreğime...Şimdi nerede,ne haldesin bilmem amma...

Esen kal,Kadim Dostum,esen kal!