Zeytin Zamanı Şiiri - Nihat Yüksel

ZEYTİN ZAMANI

ben köyleri severim şehirlerden ziyade
çam kokusu varsa kekik kokularına karışan
zeytin yüklü dağ güvercinleri geçiyorsa
yüksek uçurumlarından
ben dağları severim köylerimden ziyade
***
umutla beklerse gedik vermeyen taş duvar
hasretse yer ocağından kabaran taze dumana
bir çay kokusuna aldanırım oracıkta
oracıkta bir ömür akar gülüşünden yârin
yosunlu yazmasından sızan
yağmalanmış bir damla gibi serin
***
bir manastır vardı öte yamacında senin
bacasından karlı gemiler geçen
zeytin yeşili bir kışkırtının tam ortasında
sana akıyor açlığımız Gökbel’im
sana savruluyoruz bu mevsim
sende bolluk bereket şükür var
sende Elif kızın
asker Mehmed’in
anasının umutları var
sende çıtırdayan yongası var zamanın
ki zaman yitip gitmekten yorulur
umudun ardında durur aklımız
çeyizimize ikiz çekirdek koyarız bu mevsim
ve manastırın duvarlarında tozlu suçumuz gezinir
saklı bir pembeye boyanır yanakların
***
bu günler bir şevval düşer içimize
küpler, kurnalar heveslenir
bir hengameyle kucaklaşır
günahları ardımıza takarız
zemheri tomurcuklanır
bereket yüzer nefeslerimizde
toy bademler çiçeğe durur
süt kokulu buzağılarla bakışırız
bu günler kanımız kaynar
acele eder kimimiz ölmekte
ve de kimimiz doğmakta
***
bir dirhem yağ için geldik Gökbel’im sana
kaynamış yumurta, pırasa
ve helva var çıkınlarımızda
birazdan sırıkları vuracağız
yüzüne yüzüne
her dalına mahşeri bir çığırış inecek
kapkara bir bereket serilecek sofralarımıza
torbalar, küpler dolacak,
babamın gülüşünü göreceğiz birlikte
ambarlarımızda gülibiğin türküsüne uyanacağız
ve aklıma esecek birazdan
biri zeytin karası,
ötekisi gök mavi gözlerin…
elimizde ince uzun sırıklar
sarkan güneşin peşine düşeceğiz
birazdan tahta kapıyı çekip,
seni terkedeceğiz

İzmir, Şubat 2022