Hani o zeytin yeşili gözlerin vardı ya!
Bulutsuz yağmur sağanağında sihirliydi yüzün,
Hele alıp beni deryalara sürükleyişin,
Ve rüzgara acımasızca terkedişin vardı ya!
Şimdi perişanım peşinde peşinsıra.
Senli, sensiz, pejmürde geçen günlerim,
Şimdi kim bilir hangi sihirleri ekmektesin,
Hangi deryalarda süzülmektesin kim bilir?
Belki bulutsuz, yıldızsız gökyüzünde bensiz,
Yeşil vadilerde, mavi göklerde süzülen bir meleksin.
Oysa ben kelaynaklar diyarında
Uçsuz bucaksız deryalarda nefessizim,
Ve şimdi karetalar diyarında,
Dipsiz derinliklerde,
Azar azar fütursuzca tükenmekteyim.
Met cezir gel gitleri bile kifayetsiz,
Artık uslanmaz sevdalarda avareyim,
Zeytin yeşili gözlerinin büyüsündeyim hala,
Gözbebeklerinin dipsiz derinliklerinde,
Şuursuzca debelenmekteyim.
Ve gözyaşlarının sağanağında,
Erim erim erimekteyim.
Kayıt Tarihi : 20.5.2010 14:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
namık cem
TÜM YORUMLAR (3)