Zeytin Yeşili Şiiri - Hasan Okursoy

Soluk utangaç yüzüm
Sabah sabah dağınık saçım
Çürük bir elma
Kokusunda bir yanım
Başladı bir sağanak
Islanır başucum
Yorulan düşüm
Takılır sağ taşa
Bir ayağım
Ne kaldı yazdan?
Kıyısını bekler mi akşam?

Konuştuğumuz ikindi
Dün gibi
Nasıl yakışırdı bize
Yıldızları çekip alamasak da
Kuşkonmaz ful balkonda
Sevdiklerimiz toplanırdı onda
Çocuklar soluk soluğa
Ne şendik orada

Şimdi yalnızlık ne ki
Uzar durur ipinde
Zeytin yeşili
Döndü siyaha
Ne varsa unuttuk dünde
Şaşıp kaldık mı?
Solan resimlerde
Şu esen rüzgâr
Neler götürdü?
Hala dokunur
Duyulur sesimizde

Ne güzeldi
O güneşe bıraktıklarımız
Güzümüzü özlemez mi?
Şu bakınıp duran yalnızlık
Su soyduğumuz portakal
Şu açık çay
Getirmez o günleri?