Oysa arkasında dursaydın o bakışların
Karanlık ruhuma neşter olurdu siyah aydınlığın verdiği umut
Bir derin kâbusu rüyaların ötesinde
Sonsuz bir hülyaya akıtırdı belki
Kirpiklerinde dursaydı ruhumu serinleten gölge
Kimsesizliğin ateşinde yanmaktansa
Şimşekleri eviren gözlerinde kalırdım ömrümce
Kim bilir ?
Bir mahpus olmayı göze alıp
Kalırdım ömrümce gözlerinin hapsinde
Keşke ah keşke
Zeytin karası o bakışın değdiği yere ulaşsaydı ellerin
Yaktığın yeri bilseydin
Öksüz küllerin anlamını da çözerdi belki, ruhsuz yüreğin.
Kayıt Tarihi : 15.1.2021 21:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!