Soğuğun yaktığı yanakları kararmış,
Rüzgarın dağıttığı saçları büklüm büklümdü,
Yorgun bedeni adımlarına yansımış,
Ha çöktü ha çökecek,
Yürümekteydi.
Zeytin karası gözleri,
Yıllarını zeytinliklere verdiğinden miydi acaba.
Her geçen yabancıya bakışları,
Özlem miydi,
Gidenleri süzerek gülümseyişleri,
Ah çekişleri,
Özlemleri miydi,
Özlemleri miydi acaba başka yaşamlara,
Zeytin karası gözlerindeki bakışlar,
Zeytin bahçelerini yansıtıyordu,
Ekmek derdi, yaşam bu işte dercesine,
Özlem doluydu da,
Ama gene de gülümsüyordu.
sekizkasım2014.Ezine
(Zor yaşamların emekçilerine selam sevgi ve saygılarımla)
Kayıt Tarihi : 9.11.2014 21:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zeytin bahçesinden akşam saati dönmekte olan o kızın, yoldan geçen arabalara bakışları neler anlatıyordu neler.
Anadolu Kavağında midye ayıklayan kızlar görmüştüm, yanaklarından kan damlayan. Soğuktan mı sağlıktan mı bilmem... Gözlerinde ışıltılı yaşamların özlemleri, soğuk suyun içinde morarmış elleri. Midyeler kesmiş, kan akıyor... Tekneler yanaşıyor iskeleye. Onlar, midye yetiştirmeye çalışıyorlar süslü hanımefendilere, beyefendilere. Onları anımsattı bu zeytin gözlü zeytinci kız. Kutlarım yüreğinizi, kaleminizi Yaşar bey... Nicelerine...Esenlikle...
TÜM YORUMLAR (1)