Zeytin karası Şiiri - Kadir Yetiker

bir hüznün kardelenleriydik seninle,
bir gün batımının yakamozları,
ayak basılmamış sahillerin tek sahibi,
bir çift martısydık denizlerin..
nasıl nerde tanıştığımızIn hiçbir önemi yoktu aslında
önemli olan tek şey
seninle geçen zamanın benim için nekadar kıymetli olduğuydu …

kar yağardı bazı zaman
ben sokağa çıkar çocuklar gibi oynaşırdım yollarda,
herkes gülerdi halime.
bilmezlerdiki her zerresine dokunmaya çalıştığım sendin.
bazen güneş açar ısıtırdı içimi,sen gelirdin aklıma.
o yalansız gülüşlerin doğardı içime..
ve mehtap. seyretmeye doyamadığımız .
hep gitmek istediğimiz sonsuzluğa eş,
sevgimiz kadar büyük yıldızlar …. ..
sonra günler geçer biz tekrar yollara düşerdik seninle ..
bazen bir avcı olurdum, sense bir yavru ceylan,
bakışlarınla yaralardın gönlümü,
gülerdim .. ve
-sen derdim daha zalimsin benden
ben kıyamadım ama, sen vurdun beni can evimden …
an olur, bir tarladan geçerdik. Sen başak olurdun ben rüzgar
okşardım saçlarını dalga dalga,
ve gece kararırdı, gökyüzü gözlerinin renginde..
ve aşkımız hece olur, mısra olur dizilirdi satırlara,

biliyorum şimdi çok uzaklardasın.
ama ne yana baksam,nereye dokunsam sen hep karşımdasın.
sanmıştımki, zamanla unuturum
ve severim yeniden bir başkasını …
ama nedense,hala unutamadım zeytin karası bakışlarını.