zaman ve mekanın ehhemmiyetini duyumsamadığım bir akşam üstüydü..
ayaklarım beni aşina olmadığım bir kentte,
belirsiz bir istikamete doğru götürüyordu.
kışlık çorabımın üzerine giydiğim,
emektar postala rağmen ayaklarım donuyordu.
yıldız yıldız serpişen kar taneleri,
mütevasızca yüzüme vuruyordu.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta