Bir zeytin ağacı
iki bin yıl yaşarmış
ben yaşlı, zeytin ağacı misali
yılların izlerini taşırken ruhumda
sen, ömrümün kışında
ikibinbir yılının dört Temmuz'unda
o ağacın bize mutluluk veren
tek meyvesi oldun kanımda
Elime açan en güzel çiçeğim,
zeytin gözlüm,
kara kızım benim...
Yolun açık olsun,
azimle yürü korkmadan
bu hayat yolunda
asla yılmadan...
Kayıt Tarihi : 1.11.2013 18:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!