Yaşamın çeperinde dolanıp duruyorum
Sevda türküsünü artık çalamıyorum
Bitkin gözlerle etrafıma bakıyorum
Ey zeytin gözlü yar neredesin, diyemiyorum
Ömür çeşme misali akıp gidiyor
Nefes alabildiğin kadar yaşarsın diyorlar
Ben yaşamı istemem
Zeytin gözlü yârimi isterim senden
FELEK
Uzanıp gittim arşa
Dolaştım, durdum Samanyolu’nda
Tüm yıldızları avucuma aldım
Prenses* KARİNÇA’ya tekrar kavuştum
Ama teselli olmuyor ruhuma
Gönlüm hala sana doğru akıyor
ZEYTİN GÖZLÜM
Zeytin gözlüm huriymiş
Dünyada bulunmaz imiş
Yalnızca cennette var imiş
Ey dostlar
Cennet yolunu gösterin bana
06.mart 2003
*Prenses KARİNÇA öykü kahramanımdır. Pek yakında öykülerimde piyasaya çıkacaktır.
İbrahim Halil BirgülKayıt Tarihi : 30.6.2011 16:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!