Bir sonbahar günüydü
oturduğun bankın üzerine,
Hazan yaprakları dökülüyordu,
Göz pınarlarında birikmiş yaşlar
Zannederim mazide kalan,
hatıraları anıyordunuz.
Çekinerek yaklaştım yanınıza,
müsadenizle oturabilirmiyim,
derken baktınız,gözlerime
O ZEYTİN KARASI GÖZLERİNİZLE
Merhaba dedim çekinerek,
Merhaba dediniz,ürkerek.
Ortak olmak isterdim
feryadınız ne ise,ne olur söyleyin,
Tekrar baktınız yüzüme,
iki damla yaş süzüldü gözlerinizden.
Anladım ki terk edilmişliğin,
yaşanmış bir aşkın hıçkırıkları,
düğümlenmiş göğsünüzde.
Birden boşalan göz yaşlarınızla,
dayadınız başınızı omuzlarıma.
O an gökteki ay bile hüzünlemiş,
göstermemek için yüzünü,
Gizliyordu kendini bulutların arasına..
İsminiz nedir,sorabilirmiyim?
dediniz ki ZEYTİN GÖZLÜM
İşte böyle başladı aşkımız,
Mazide kalsın ortak hüznümüz.
Sonsuzluğa açalım yelkenleri,
Mutluluk olsun dileklerimiz,
Yaşayalım,yaşanmıyanları,
Sen ve ben ikimiz..
10-03-2009 (Atilla Kızılcak-İzmir-Karşıyaka)
Atilla KızılcakKayıt Tarihi : 10.3.2009 01:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir yağmurlu günde serbest bir ortamda tamamen bir hayal mahsuli olarak yazdığım kendime ait şiirdir.
Hayal ürünü de olsa çok güzel. Devamını diliyorum.
TÜM YORUMLAR (1)