Zeytin Fidanları Büyüyünce...

Adana’nın Karaisalı İlçesi’ne bağlı,
Küçük bir köy Akgedik.
Köye çok yakın,
Kuzey’inde,
Bir tarlası var annemin,
Kıraç, taşlı.
Günlerce taşını toplamış,
Alın teri dökmüş,
Emek vermişler tarlaya,
Bugünkü hale gelmiş sonunda.
Gözleri dolarak anlatmıştı bana,
Ve daha çok emek ister besbelli…

Taşlı tarladan,
Beş altı dönüm kadar yerin etrafını,
Birlikte çalışarak,
Yazın kavurucu sıcağında,
Nice zahmetler çekerek,
Beton direkler dikip tellerle çevirdik.
Yapmayı düşündüğümüz zeytin bahçesine,
Mal davar zarar vermesin,
Dikime hazırlık olsun diye...

2006 yılının Ocak ayında,
Bahar gülümseyerek yaklaşırken
Taşlı tarladan çevirdiğimiz yere,
Geleceğe dönük bin bir umutla,
Beraberce uğraşarak,
Kazılan çukurlara zeytin fidanlarını diktik.
Ve aynı yılın Mayıs ayında,
Tarlaya sondaj vurdurduk.
Yerin altında 35 metrede su bulundu,
Daha sonra 90 metre derinliğe inildi,
Toprağın, zeytin fidanlarının,
Suya olan hasreti bitti…

Asıl işler bundan sonra;
Taşlı tarlayı,
Dost bilerek sevmek gerek…
Bilgi, bilinç ve sabırla işleyerek
Toprağını kazmak,
Zararlı otlardan korumak,
Gübresini, suyunu, zamanında vermek gerek…
Sözün özü çocuk gibi tarla da bakım ister.
O zaman amaç gerçekleşir, gerçek olur düşler
Eşim Hacer’in yüzü güler
Zeytin fidanları büyüyünce...