Zeytin e Yazmak XV Şiiri - Aydın Güler

Herkes kendi ana dilinde ağlar
Ve acının yüzü, her coğrafyada hep aynıdır.

Önceliklerimiz var;
Sömürüye karşı emeği
Ölüme karşı yaşamı savunmak gibi
Bizi, sonra düşünürüz Zeytin im.

Nasıl bir duygudur ki bu?
Gecenin bir vakti kan uykusundan uyanıp
Yeni bir günün yüzüne,
Ağlar bulması kendini insanın.

Bin yıldan beri bu topraklarda
Ulusal kurtuluş savaşında yan yana
Biri türk
Diğeri kürt
İkiside kardeş
İkiside Memet
Şimdi tarifi nasıl bir iştir ki
Kanlar içinde bu memleket.

Kır da
Kent te
Sokak ta
Ölüm kol geziyorsa
Bundan birileri hala
Rant elde etmeye devam ediyor demektir.

Haydi analar;
Vicdanların Kulakları böylesine s/ağırken sesimize
Yeni bir umuttur bu,
Tam da söz sırası sizde şimdi
Bitsin bu akan kardeş kanı
Durdurun şu ölümleri artık gözyaşlarınızla.

Bütün bu olan bitene
Ne demeli,
Hayat bizi sınaya deneye
Çoğu kez de acı / tarak

O kadar ki;
Barışa dair her vurgu yapıldığında
İçim adeta kıpır kıpır
Bir bebeğin ilk hecesini sökmesi gibi
Anlamlı kılıyor, her sözcük bana hayatı.