Zeytin dalı Şiiri - Elcan Bayram

ZEYTİN DALI

Cesaretin gözü kör olsun,
pek uğramaz benim sokağa.
Ne de duymamışımdır sesini uzaktan,
bir dem kendimi bilge zannederdim ya ona gülüyorum.
Gülüyorum ya, gözlerin geliyor aklıma,
sonra kayboluyor,
sıkıca sarılıyorum dumanına o zaman, kayboluyor.
Sende bana ait şeyler var,
sadece benim gördüğüm. benim bildiğim şeyler.
İki parmağının arasındaki nasırlar benimdir.
İlk ben farketmişimdir ki, bu denli aşığım.
İlk benim keşfimdir, nereye dikmeli şu bayrağı,
ne isim vermeli?

Kara bir şey yazıyorum,
koyu bir şey, hiç yeltenme göremezsin.
Ki sen bilmezsin ya,
ki senin hiç haberin yoktur ya yangından da,
batan gemiden de.
Mürettebata ne yalanlar söyledim bir bilsen,
ah işte bir bilsen senin için ne kelimler tükettim.
Şimdi oyulmuş bir balkabağı gibi gülümsüyorum,
Evet, gülümsüyorum,
gözlerin geliyor yine aklıma, kesmelisin şunu.
Ya da bilmiyorum bir türkü yazılmalı,
bir türkü yazılmalı bilinmeyen tavırlarından,
Bir asillik var ya sende, bir kısrak gibi duruyorsun.
Durup ince bir eli bana aşk diye sunuyorsun.
Alıp seneler için okşuyorum.

Bir dümenim var, bin kulaktan geçti de yakalanmadı,
gülümsüyorum düşündükçe,
pek de nazlı yalan değildi.
şu zavallılar, mayhoş şarap kadehlerinde tükeniyor,
evet şunlardan bahsediyorum hani biz olanlar.
Gülümsüyorum ya sizlere, ellerimde zeytin dalı,
fakat aklımın ücra köşesinden alıp getiriyor yine seni.
Şu kin benim değil, şu kin.
Kibrimden vurma beni bir fiskelik canım var.
Al koynuna, besle, şu kaburgamın yarası senden.
Gökyüzümsün ya, rengini denizden biliyorum.
Şu alacakaranlık, şu yaban mersini göz altlarından.
Şu zarif bileklerde, şu karmaşık tellerinde
asilzade edalardadır bildiğim.
Ah şu Ferhat sabrıma ne çektirdin.

ELCAN BAYRAM / ZEYTİN DALI
(19.04.2017/01:07)