aşkı aşk bilene soramadım aşkı
ben O olamadım
huzuru divana çıkacak yüz bulamadım
soracak ne cesaret nede hal var
aşkı erbabına askı bilene soramadım
çünkü ben O olamadım
kimsenin olmadıgı sandığım yerde
O nun vurulduğu aşkla bakdıgı
muhabbetin bırakdığı yerde
sordum zeytinliklerde
muhabbetle bakdığı agaclara sordum
dallarındaki tek tek zeytinlere sordum
ve dallarındaki aşkla öten kuşlara
su olarak muhabbetini
sevgi olarak aşkını
aşkı aşk gibi aşık oldugunu
ve her anın zikirde olduğunu
ve muhabbetle ihvanım dedigi
o anı anlatdılar
ah benim sultanım benim şahım
biz nefsim nefsim diye gafletde iken
sen ihvanım ihvanım diye feryatdasın
ihvanlığa layık olamadım
keşke bende bir ağaç olsam
her geldiğinde dallarımla selamlasam
budasan fazlalıklarımı
muhabbetinle suyumu versen
çapalasan çapalasan
nefsin benden çıksa
benlik benden kaçsa
aşkınla demi bulsam demlensem
feryadımı bir sen duysan bir ben bilsem
içime çeksem ITRI REYHAN KOKUSNU
bir sen görsen bir ben bilsem
ah benim efendim benim şahım
bastığın yerlerdeki tozların olsam
o tozlarda yuvarlansam
göz yaşlarımla yoğursam çamur yapsam
çamurlasam bedenime zırh yapsam
ne nefsim kalsa nede benlik
mahlas olsam bir sen bilsen bir ben bilsem
Kayıt Tarihi : 22.2.2008 20:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!