Zeytin Şiiri - Gülşen Mavi

uzattığım bir zeytin dalıymış
kızılca kıyametleri körükleyen
dilime dolanmış zeytinden kelimeleri boğansa
sade'ce bir huzur talebi

halbuki tek tek soyasım vardı
çatlayan bedenlerde
aç kalan ruhlara asılı binlerce kabuğu
ama nedense soyulan
hep bedenler oluyordu
çuvallayıp ruhu

benim beklentilerim
benim hayallerim
benim çizdiğim bir çember olmadıki hiç
rüya dışında dönen
nasıl çerçeveleyeyim şimdi
gelecek albümümü

oysa ben çok severdim zeytini
renk ayrımı yapmadan
köpekten korktuğum kadar çok

ve ben
zeytin ağaçları dibine gömerken
yumurta kabuklarını
kimse bilmezdi
civiciv çıkacak diye
hergün toprağı sulayışımı

ZEYTİN KARASINDA
HEP CİVCİV ÇIKACAK UMUDUYLA