Zeyno Şiiri - İbrahim Kılınç

Evin en küçüğü,en yaramazı,
Erken veda etti,bizlere bugün.
Kendine has idi,oynama tarzı,
Erken veda etti,bizlere bugün.

Zeyno dediğimde,koşar gelirdi,
Yanaktan öpücük,hemen verirdi,
Kaş çatsan suçunu, anlar, bilirdi
Erken veda etti,bizlere bugün.

Daha altı aylık,yaş dememişti,
İki gündür yemek,aş yememişti,
Sessizce can vermiş,gık dememişti,
Erken veda etti,bizlere bugün.

Mırıltıyla veda,etmek istedi,
Gözlerden ırağa,gitmek istedi,
Ne bir yudum su ne,ekmek istedi,
Erken veda etti,bizlere bugün.

Ne et yedi ne et,suyunu içti,
Çaresiz baktıkça,içimiz geçti,
Sonunda kendine,bir köşe seçti,
Erken veda etti,bizlere bugün.

Üstüne titremek,derman olmadı,
Veterineri de, çare bulmadı,
Elimizden gelen bir şey kalmadı,
Erken veda etti,bizlere bugün.

Zaten anasından,hiç gün görmedi
Ziyarete,cenazeye,gelmedi,
Telefon açtık ta,cevap vermedi,
Erken veda etti,bizlere bugün.