Aç kapılarını
Kutsal topraklardan geldim
Habeşitan’dan hicaz’dan
Dogmadan varmadan varma-lardan
Açacak mısın kapılarını
Şehrimi bombaladılar zorundalıktan geldim
devrimler kuşan 27
tak boynuna yeşil fularını giy deri ceketini
çık gömüldüğün bütün mezarlardan
yak atladığın camları
darağacı dediğin bahçeye açılan kapıdır
asıldığın çarmıhlar umuda açılır
Kars’taki bir adam İstanbul’daki kadını sevmiş ise
Kars dünyada İstanbul’a en yakın yerdir
Manisa’yla İstanbul arası yirmi kilometre bile değildir
Avrupa yakasından boğaza baksan Diyarbakır’ı görürsün
Kars’taki adam ellerini açtığında İstanbul’daki kadını dilemişse
İspanyollar ayaklarını vursun
Kırmızı elbiseleriyle sert topuklularıyla
İspanyollar dans etsin
Ruhlarını piste koyarak ahenkle
İspanyollar var’ım yok’um Gençliğim
Madrid geceleri ve malaga sahilleri
Uykumda yine bir sanrı
Her duyduğum ses
Senin sesin
Her şarkı söyleyişinde
Devrimi duyuyorum
sana bizi anlatırdım ama
iki kelimeyi yan yana getirmem güç
dudaklarım titrer karnım ağrır
bir kabadayı gibi nara atardım ismini ama
minik bir yağmur kuşuyum ses tellerim acır
kısa bir yazgı bu
bizim alnımıza kazınan
göğsümüzden dışarı çıkmak isteyen
küçük bir hıçkırık bu
büyük buhran’da sokağa dökülen
ve vietnam savaşında geleceği sökülen
akvaryumun içinde kırmızı bir kadın
bir balık gibi yüzüyor
yüzgeçleri eksik ve sistemleri ilkel
nefes alamıyor görüyorum
ufacık bir akvaryum içinde boğuluyor
camın arkasından ona dokunuyorum
Beni hasta ediyorsun
İçim cam kırıkları ile dolu
Her sarıldığında
Tek tek o kırıkları göğsüme batırıyorsun
Sevgilim bir bilsen senden önce neler oldu
Kirpiler bana sokuldu
Ben bir kadın
İstanbul doğumlu İstanbul’da ölecek
Ben ki nefret dolu sıcak bir ağustos aksamı
Kaltak Bizans’ın
Kaltak kırık kaldırımları
Ver yansın ateş hattı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!