Zeynep Yıldırım Şiirleri - Şair Zeynep Y ...

Ey! gönlümü fetheden sultanım
Yine hüzünde gönül
Sonbahar, yaprağını dökerken,
Kesilir sedam söylemez dilim.

Gecenin sessizliğinde,

Ey gönül!
Gönül mü sanarsın sendeki gönlü
Gönülden mi duyarsın gelen sesi
Gönle bürünmüş nefsini
Gönülden mi sanarsın.

Şiir manayı okuyucuda buldu
Gönül hakikati sevgilide buldu
Onun deryasında muhabbete erdi
Gel dost muhabbetten vecde gidelim

Yokluğumda buldum seni
Karanlıkta
Yalnızlıkta
Sessizlikte
Ötelerde bir yerde
Belki bir damlada, bir kelimede boğulurken

Seni seviyorum.
Cesurca söylüyorum seni sevdiğimi,
Vakarlı duruşunu, inceliğini, zarafetini seviyorum.
Sabrındaki genişliği, ahlâkındaki asaletini seviyorum.
Senin fıtratını seviyorum.
Bozulmamış halini,

Duyanlar duymaz imiş
Duydukça duymaz oldum

Görenler görmez imiş
Gördükçe görmez oldum

Ey! aşıklar diyârı, aşkın diyârı,
Dünyanın rüyâsı, pâyitaht İstanbul.
Gönüllere ilham, güzelliğinle,
Gönüller fethettin, fethedilen İstanbul.

İki cihan misâli, kıtalar birleştiren,

Seni bende görmek için, benden geçmek lazım imiş
Olmak için sabredip, tevekküle sarılmakmış

Ateşlerde yanıpta, kor kor olmak imiş
Olmak için, az konuşmak, himmet etmek lazım imiş