8 milyar insanın olduğu bu dünyada kimseye değmeden geçmiş yalnızlıktan daha yalnız biri...
Bazen sevmek yokluğunla sevindirmek
Sessizcene çekip gitmek
Çaresizce uzaktan izlemek
Gözyaşlarıyla gülümsemektir
Bazen sevmek bir şiir yazmak habersiz
Geceler gündüzler boyu direndim yaşamaya
Rüzgarlarla savrulan pervaneler gibi gönlüm
Doldurmakla geçiyor umut bardağını ömrüm
Bazen kara bazen nemli bazen korkuyor gözüm
Talep etsem arşa çıkıp sonsuzluğa ulaşmayı
Onlar çoklar ben bir başıma
Onlar mı iyi ben mi kötüyüm
Aklıma gelmeyen geliyor başıma
Onlar yaşıyor ben mi ölüyüm
Onlar gülüyor benim gözüm yaşlı
Bunca acı, dert, keder yazılı alnımızda,
Kara talih kol geziyor aramızda,
İyileşmeyecek kadar derin yaramızda,
Beni bu hallere koyan ne düşünüyorum.
Felek sınıyor derdin daha biri bitmeden,
Senin ışığını göremezler onlar
Şeytanlara kanmış zalim insanlar
Nurundan faydalanmış nasibi olanlar
Yetişemedim sana Ey Muhammed
Gönlüm senin aşkınla yanar tutuşur
Sanki birer ok gibi delip geçiyor kalbi
Aklı başından alır eder insanı deli
Bakıyor adeta dağları devirecek gibi
Bir saklı muamma o güzel gözlerin
Gülünce kısılıyor kayboluyor yüzünde
Karanlık dediğimiz yalnızca sekiz harf
Artık bütün hayatım karanlığa tutsak
Çare bensiz ben çaresiz edemem çaba sarf
Kurduğum bütün hülyalar bana yasak
Ben değil de artık arabesk beni dinler oldu
Alıştıkça hayatın çetrefilli oyunlarına,
Korkularım azaldı o bitmez gecelerde,
Karşı koymaktı hayalim feleğin planlarına,
Umutlarım menzile vardı sürünerek yerlerde.
Nice yenilgilerin içinden zaferi doğurdum,
Kaçırdım hayatın son sefer trenini,
Acele etsem de boşa,faydasız artık.
Zamanında çekemedim kaderimin frenini,
İnsanlığı kaybettim oldum çirkin bir yaratık.
Bulutlar gökyüzümü kapatıyor,gitti mavi,
Yalnızlık içimde zaman gibi hızlı ve dönüşsüz,
Bardaktan boşalan yağmur misali artmakta,
Kalbimi esir eden bu duygu beni bıraktı öksüz,
İçimdeki yangın harlanıp küllerinden doğmakta.
Sabır taşlarını saklayıp sıra sıra dizerek,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!