Zeynep Sude Şayan Şiirleri - Şair Zeynep ...

Zeynep Sude Şayan

Güneş'in doğduğu o gece can verdim ben onun koynunda.
Sessizliğime kurban ettiğim binlerce satırı ardımda bırakıp gittiğim o gece yok oldum sayılır aslında.
Canımı yakan binlerce sorunun cevapsızlığında, doğduğum günün bir laneti bindi boynuma.
Çaresizce beklediğim o günün gelmesi iyileştirmedi yaralarımı umduğum gibi.
Öldürdü ama gömdürmedi tüm çarelerimi.

Devamını Oku
Zeynep Sude Şayan

Gözler ruhun aynasıdır, ruhta ne oynarsa gözlerde görüntüsü belirir derlerdi;
Hep ikimizin filminin oynamasını beklerdim, o yüzden her saniye gözlerindeydi gözlerim.
Kalp, içinde taşıdığını dışa her zaman vurur, gizli tutamaz derlerdi;
Sırf benim duygularımı anla da sen de bana aynı duyguları besle diye hep kalbinin yanı başındaydı kalbim.
Sanki elini uzatsan tutacaktın elimi,
Sanki gözlerini açsan alev alacaktı buralar, cayır cayır yanacaktı.

Devamını Oku
Zeynep Sude Şayan

Sessizim, belki yalnızca sensiz.
Sessizliğimde kurak bir gürültü saklıyorum.
Gün doğarken anlatıyorum derdimi bulutlara.
Yağmur damlaları dövüyorlar penceremi.
Seviyorum.
Her bir yağmur damlası acıyı hatırlatıyor bana.

Devamını Oku
Zeynep Sude Şayan

Ruhumdaki son sevgini dudaklarımın arasından üfledim,
Gökyüzündeki Ay'ı esaretinden azat ettim.
Son damlanın şerefine kalbinde aşklar biriktirdim,
Öldüm ama yine de kalbimdeki aşkını tüketemedim.

Sen, sevgilim...

Devamını Oku
Zeynep Sude Şayan

Yıllarca aynı rengindeydi bu sonbahar yaprakları.
Boynu bükük çaresizdi, ruhu ölmüş gözyaşları.
Müptelası gibi dolanırdı etrafta, duman altı ayyaşları.
Issız sokaklarda sünmüş, alkol kokulu savaşları.
Emilmiş kanı sonsuza dek, ruhu solmuş ölmüş çiçek.
Kalbindeki zehirli sarmaşık, bedenini sarmış vermemiş ışık.

Devamını Oku
Zeynep Sude Şayan

Sorular çoğalıyordu bazen.
Yetmiyormuş gibi cevaplar da kifayetsiz kalıyordu inadına.
Bir düşünce denizinde bir gül soluyordu.
Gülün can alıcı kırmızısı, düşünce denizini kan rengine boyuyordu.
O suya giren, bir daha çıkamayacağı gibi...
Kendini de bulamıyordu.

Devamını Oku
Zeynep Sude Şayan

Yalnızlığımda öldüm ben, çaresizliğimde boğuldum.
Bir Güneş'ti doğduğum, bir Ay'da yok oldum.
Nefesimi hissedemezsiniz gözlerinizin önünde, gerilerde durdum.
Öfkeliydim, öfkemde kavruldum.
Çattığım kaşlarımın arasında oluşan çukur kadardı benim hayatım, sonsuzluğun sonuna vuruldum.
Ben 'Son' iken nasıl 'Sonsuzluk'a aşık oldum?

Devamını Oku