Biz böyle mi olacaktık?
Gün gelecek birbirimize yabancı gibi mi bakacaktık?
Hani biz ikimiz vardık?
Hepten öte hep varolacaktık.
Bak şimdi şu kaderin kahpeliğine,
Hep derken hepten hiç olduk.
İnsan severken,
Sevdiğini bırakıp da gidemez ki!
Nasıl bir hal aldın ki,
Beni bırakıp da gittin.
Nasıl bir hal aldın böyle?
Özlemlerini bir kenarda bırakabildin.
Korkar oldum gecelerden
Karanlık üstüme gelir oldu.
Uyudum, uyandım,
UNUTMALIYDIM…
Ben bana düşman oldum, kurtulmalıydım.
Neydi beni benden alan,
O kadar sessizsin ki,
Durulmuyor yanında.
Sessiz kalışının gürültüsü
Kulaklarımı tırmalıyor.
Kendine esirsin!
Durulmuyor yanında.
Sana gelen yollarımda,
Uzaklarım çoğaldı.
Ben sana geleyim derken,
Sen benden hep gittin.
Ben senliği korurken,
Sen beni bitirdin.
Yaşamın son demindeyim.
Yaşayamadım doya doya…
Neydim, ne oldum?
Bende anlayamadım.
Kaybetmişlik ve çaresizlik,
Bitirdi beni bu adaletsizlik.
Ah be Zeynebim ne yapmaktasın?
Belli ki yine kendinle sabahlamışsın.
Gözlerin karanlığı benimsemiş gibi…
Karanlık sadece gecelerin olmalı.
Kaldır kafanı gökyüzüne!
Seyret mavileri ruhunda.
Keşke şimdiye kadar,
Bugünkü aklımla varolabilseydim.
Bugünkü aklımla yüreğim yol alabilseydi.
O zaman seni bir farklı severdim.
Bir başka özlerdim.
Ayrılığımızda bir farklı olurdu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!