Günlerden yine 27 Aralık ,
Hava yine, o günkü gibi soğuk ,
Göz kırpıyor sokak lambası,
O ışıltılı yağan kara,
Bir sen yoksun, o günden
Isınmayan yüreğime ateş olan.
Bir ikindi vakti gördüm,
O yosun yeşili, buğulu gözleri,
Yüzünü gölgeleyen saçları,
Gamzesine kadar gülüşleri
Bir serçe kuşu gibi ürkek
Ve narin bakışları.
O güzel ve tertemiz ruhun,
o sıcacık gönül bağın,
Naif, zarif, içten gülümsemen.
Ve incitmekten imtina eden adam.!
Söylesene.!
Bana çiçeğim dedin de,
Toprak mı olmadım, dalmı olmadım,
Tomurcuk olup, çiçek mi açmadım...
Beni sevginle suladın da,
Ben sana bağmı olmadım...
Yokluğunda anladım,
Bende var olduğunu.
Yokluğunda anladım,
Sensizliğin zor olduğunu.
Çaresizce çırpınmanın,
Bir umut, bir haber beklemenin,
Hani olur ya, aklına gelirsem.
Bir Sitem karala, yüreğinden,
noktası aşk olan ,
Kalmasın içinde bir nebze öfke, ne de zerre kadar kin..
Ve bende son bir kez kalmayı denesen
Sen bilmiyorsun.!
bu saatlerde neler olduğunu..
Çakır taşı gözlerin geliyor aklıma,
O beni benden alan gülüşlerin
ya bir daha göremezsem
Sen.!
Sen benim, düşlerimde bile öldün ..
fütursuzca söylediğin sözlerin,
Yüreğime işledi, inceden inceye...
Sorma bana ..
Sorma Eylül,sorma..
Yüreğimin hazan baharı bu
Kirpiklerimdeki yaşlar bir umuda tutundu..
Artık hiç düşmeyecek..
Alıştım ben sensizliğe, gelme!
Giderken umudumu, hayalimi,
Neşemi çaldın,
İstemem gelme.
Her çalan şarkıda maziye dalar gözlerim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!