Zeynep Mihra Şiiri - Mevlüt Çelik 3

İyileşmiyor mihra
sadece susmayı öğrendi yaralar
hayaller yıprandı yorgun umutlar

güneşin batışını bir başka seviyorum
evet günün en sevdiğim saatleri bunlar
ve sen gidiyorsun mihra

aşk ferman eyledi yürekte mükellefi
fakat yürekte bir yorgunluk mihra
ateş gibi yanarken buz kesiyor insan
ya şiirler de olmasaydı mihra

söyle kestiler mi incir ağacını senin de
aldılar mı kıyılarını ellerinden
dinmiyor mu ruhundaki fırtınan
"men sebete nebete"
sebat gösteren nebat bulur mihra

bir yaz akşamında sitare ile tanışmak
gönlümde cılga cılga ayak izlerin var
her yiğidin harcı değil
uğruna uzaklarda ölmek
akşam çölünde çıkan fırtına gibi
soğuk soğuk özlemek
sabah güneşi gibi sımsıcaktır seni sevmek

hasretle özlemle geçiyorum bu sokaklardan
yelime toz tozuma aşk katarak
seni hatırlamak için bir sokak tabelasına
ihtiyaç duymuyorum
her çıkmaz sokak sana çıkar

bazı demlerde sükuta ses verenler
imkansızı severmiş gerçek sevenler
ruh bitmiş şiirler tükenmiş mihra
bu devir duygusuzluğun devridir

herkes yüreğinin renginde yaşar hayatı
ve herkes onun ekmeğini yer
bak gözlerime mihra
yürekte ne varsa orada
bak gözlerime mihra
en fazla ölürüm

iyileşmiyor mihra
sadece susmayı öğrendi yaralar
hayaller yıprandı yorgun umutlar