Zeynep'li Yıllar-Batık Anılar

Bir bakır bakraçtan akseder mazi,
Canlanır gözümde, batık anılar,
Canlanır gözümde o ar, o edep;
Bizim mahallede bir kız yaşardı,
Düşleri dağların ardındaydı hep…

Çay pınar’da buz gibiydi tatlı su,
Ağustos ayında, ezana yakın;
Oyalı yazmaya sığmayan saçlar,
Elinde kalaylı bakır bakraçlar,
Her akşam çeşmeye gelirdi Zeynep…

Bakışı, görmeyen gözlere ferdi,
Gülüşü, ben varım burdayım derdi.
O kışlar Zeynepsiz nasıl geçerdi?
Koskoca konağı sırtında taşır,
Nene mızmızlanır, abla seslenir,
Tekneyi hazırla, çamaşırı tep!

Bir lanet haberdi ilkyaz sabahı,
Kız kısmı gözünü açmadan önce,
Meğer açılmaz mı cepleri elin?
Zeynep’i çabucak etmişler gelin!
Nereden gelmişti bilmem ki talep?

Destek alamamış dilsiz anadan,
Varyemez amcası, mağrur babası,
Burnu havalarda fasıl geçerdi,
Bu nasıl bir fasıl? Bu nasıl meşrep?

İlkyazda kar yağdı sanki bir güle,
Gitti hayallerim, Gitti peşinden!
Gitti enginlere puslu bir şilep...

Bütün umutlarım dönmüştü küle,
Ben kürek mahkûmu, O satlık köle,
Ardından sızlanıp durdum günlerce…
Ah o baba yok mu, O zalim baba,
Bütün olanlara hep oydu sebep!

Neden dönülmüyor o uzak yollar?
Neden birdenbire kayboldun Zeynep?
Hâlâ o bakraçtan aksetsin mazi;
Ardından CELİL’CE sızlanayım hep…
Ağlasın halime o batık yıllar,
Ağlasın halime, vardığın Antep!